ஒரு அழகான கிராமத்தில், பசுமை புல்வெளிகளும், தேன் குடித்த பூச்சிகளும் நிறைந்த ஒரு பண்ணை இருந்தது. அந்த பண்ணையில் பல விலங்குகள் சந்தோஷமாக வாழ்ந்தன. அவற்றில் சிறிய பன்றிக்குட்டி ஒன்றும் இருந்தது. அதன் பெயர் மிதுஷா.
மிதுஷா மிகக் கூடுதல் ஆர்வமுள்ள குட்டி. எப்போதும் ஓடித்துள்ளிக்கொண்டே, புதுசாக ஏதாவது செய்யத் திட்டமிடும். ஒரு நாள் அது பண்ணையின் அருகே ஓடும் குட்டை ஆறினை பார்த்தது. நீர் மெதுவாக ஓடிக்கொண்டிருந்தது. மேல் தேய்ந்து வரும் இலைகள், வண்டுகளின் ஒலி — அனைத்தும் பொம்மிக்கு புதுமை.
அது தன் தோழிகளிடம்,
“நீங்கள் எப்போதாவது நீரில் குளித்ததா?” என்று கேட்டது.
“இல்லை, அது ஆபத்தானது!” என்று அனைவரும் கூறினார்கள்.
ஆனால் மிதுஷாக்கு சோதனை செய்ய வேண்டிய ஆசை வந்தது. “நான் சிறிது நேரம் தான்… பார்த்துட்டு வர்றேன்!” என்று கூறி அது குட்டை ஆற்றுக்கு ஓடிவிட்டது.
நீரின் அருகே வந்து பார்த்தபோது, தன்னையும் பிரதிபலிக்கிற நீரைப் பார்த்து வியந்தது. பிறகு தன்னுடைய சிறிய கால்களை ஊறச் செய்தது. அது குளிர்ந்த நீரை ரசித்தது. ஆனால் எதிர்பாராதவிதமாக, அடி நழுவி நீரில் விழுந்தது!
மிதுஷா தத்தளிக்கத் தொடங்கியது. “ஓ! அம்மா!” என அது அலறியது. அதன் கூச்சலினால் அருகிலிருந்த வண்டுகள், கோழிகள், மற்றும் ஒரு நாய் கவனித்தன. நாய் விரைந்து ஓடி பண்ணையில் இருந்த சிறுவன் சின்னாவை அழைத்தது.
சின்னா உடனே ஓடி வந்து, ஒரு நீளக் கிளையை நீருக்குள் நீட்டி, “மிதுஷா, இதைப் பிடிச்சுக்கோ!” என்று கத்தினான். பொம்மி எவ்வளவோ பயந்தாலும், தைரியமாய் கிளையை பிடித்தது. சின்னா அதை மெதுவாக இழுத்து மீட்டான்.
அனைவரும் ஆறுதலாகச் சுற்றி நின்றார்கள்.
“நீ நிறைய பயந்திருப்பே!” என்று கோழி கேட்டது.
மிதுஷா சிரித்தது. “ஆமாம்… ஆனா இது ஒரு நல்ல பாடம்!”
அந்த நாள் முதல், மிதுஷா தைரியத்தோடும், பொறுப்புடனும் செயல்படத் தொடங்கியது. நீர் ஆபத்தாக இருக்கலாம் என்பதை அது உணர்ந்தது. ஆனாலும் அது தன்னுடைய தவறிலிருந்து கற்றுக் கொண்டது.
முரை: சாகசம் செய்ய ஆசைப்படுவது நல்லதே, ஆனால் எதையும் செய்வதற்கு முன் அதன் பாதிப்புகள் என்ன என்பதை புரிந்து கொண்டு செயல்படவேண்டும்.
