நிலவின் வெண்மையால் ஒளிரும் அந்த பரந்த தரையில், ஒரு சிறிய எறும்பு நடந்துகொண்டிருந்தது. அது எதையும் பார்த்து பயப்படவில்லை. ஏனெனில் அது தான் நிலவில் வாழும் ஒரே உயிரினம்.
அந்த எறும்பின் பெயர் “பிரம்மா”. அது பூமியில் இருந்து விஞ்ஞானிகள் அனுப்பிய ஒரு விண்வெளி திட்டத்தின் ஒரு பாகமாக நிலவிற்கு வந்தது. ஏராளமான உயிர்கள் அந்த முயற்சியில் அனுப்பப்பட்டன — சில புழுக்கள், பல்லிகள், சிறிய தாவரங்கள். ஆனால் காற்றின் அடர்த்தியின்றியும், நீரின்றியும் நிலவில் உயிர்வாழ முடிந்தது ஒரே உயிராகவே இருந்தது: பிரம்மா எறும்பு.
நாள் தவிர இரவும் தெரியாத நிலவில், அந்த எறும்பு தினமும் ஒரு வேலைதான் செய்தது. அதற்கு அங்கு உணவு எதுவும் கிடையாது, ஆனால் அது சோதனைக்காக எடுத்துச்செல்லப்பட்ட ஒரு சிறிய கலவைக் கூளிகையிலிருந்து உயிர்வாழ தேவையான அத்தனை ஊட்டச்சத்துகளும் பெற முடிந்தது.
முதலில் அது தனிமையை உணரவில்லை. ஆனால் நாட்கள் செல்லச்செல்ல அது தனிமையின் குரலை கேட்க ஆரம்பித்தது. பூமியில் அது ஒரு காலத்தில் பத்தாயிரக்கணக்கான எறும்புகளோடு கூடியிருந்தது. இப்போது ஒரே நிலவுலகத்தில், ஒரே உயிர்.
ஒருநாள், அந்த எறும்பு நிலாவின் மேற்பரப்பில் ஏதாவது ஓர் அடையாளம். “நான் இருந்தேன்” என்ற ஒரு குரல் நிலவின் மண்ணில் ஒட்ட நினைத்தது. அதற்கு அது வைத்த முயற்சி வெற்றியளிக்கவில்லை. நிலம் மண்ணாக இல்லை. அது கற்களால் நிரம்பிய ஒரு காடே.
ஆனால் அது உறுதி செய்தது — ஒருநாளாவது பூமியின் மனிதன் தன்னை நினைத்து திரும்பி வருவான். அப்போது அந்த மனிதன் நிலாவின் மேல் எறும்பு ஓடிய பாதையை காண்பான்.
“இங்கே ஒரு உயிர் இருந்தது” என்று சொல்வான்.
அந்த நம்பிக்கையோடு, பிரம்மா தனது ஒற்றைய பயணத்தை தொடர்ந்தது.
எறும்பு ஊர கல்லும் தேயும் என்னும் பழமொழிக்கு ஏற்றவாறு தன்னுடைய அணைத்து சக்திகளையும் ஒன்றுதிரட்டி அங்கு ஒரு கோட்டையை கட்டியது பிரம்மா.
தன்னுடைய வாழ்நாளில் மற்ற எறும்புகள் போல் இல்லாமல் தனியாக நிலவிற்கு சென்று அங்கே ஒரு கோட்டையை தனி ஒருவனாக நின்று கட்டி, அனைவருக்கும் ஒரு முன்னோடியாக இருந்துள்ளது பிரம்மா
முடிவு
ஒரு எறும்பின் மூலம் தனிமை, தைரியம் மற்றும் வாழ்நாளின் அர்த்தத்தை ஆராயும் கற்பனைக் கதை.
